
بسم الله
ما مسلمانیم و مثلا شیعه ! و فک میکنیم اشرف موجودات عالمیم! و مایه افتخار پروردگار! ولی اگر زندگی و روزگار براثر ندانم کاری خودمان کوچکترین فشاری برما بیاورد آه و ناله و غرولند است که تحویل خدا و روزگار و بندگان خدا میدهیم ! در حالیکه در روایات اکیدا توصیه شده اگر مبتلا بدرد و غمی شدید سعی کنید صبور باشید و کسی حتی خویشان باخبر نشوند ! .آیا براستی ما چنین ایم ؟ در صورت بره دقیق شوید برغم فشار بدنی و دردی که تحمل میکند ولی در چهره او چنان آرامش و حیاء ای ملاحظه میشود که اشرف مخلوقات را شرمنده میکند ! ایکاش ما هم در زندگی به این بره اقتدا کنیم !!!
نظرات شما عزیزان:
|